hallo allemaal,
Wij hebben het hier zo druk dat wij af en toe wel eens vergeten dat er mensen in de buitenwereld met veel ongeduld zitten te wachten op onze verhaaltjes....
Daarom hebben wij dus nog maar eens de pen ter hand genomen (met een beetje hulp van de tweevoeters natuurlijk) en zijn voor jullie aan de slag gegaan!
Ooit al een eens de uitdrukking "een hondenleven hebben" gehoord ?
Wat ons betreft slaat dit zonder twijfel op een onbezorgd leven in het hondjesparadijs, zo ziet in elk geval ONS "hondenleven" eruit... !!
Wat doen die puppies zoal de godganse dag vragen jullie je misschien af ???
Onze dagindeling ziet er meestal als volgt uit : eten, spelen, buiten een wandelingetje maken, nog wat spelen, slapen.... en dan beginnen wij opnieuw, eten, spelen,.......
Met andere woorden, het is hier hemels, en wij worden altijd op onze wenken bediend !
Als onze buikjes beginnen te knorren is altijd ofwel de mama in de buurt, ofwel de bakjes met lekkere brokken.
Ondertussen zijn wij natuurlijk die puppie-pap al lang ontgroeid !
Geloof het of niet maar wij zijn nu al echte grote Hovietjes, en wij eten dus net zoals onze mama, (stief)papa en halfzusje gewoon lekkere echte brokken, en hmmmmmmm.... smaken dat die doen !
Als wij aan het schrokken zijn, hoor je alleen ons nog, oorverdovend !!!;-)
Toch hebben wij zo stilaan wel enkele klachten over die tweevoeters....
hoewel zij superlief en super attent zijn, vinden wij toch dat ze ons wat meer brokjes mogen geven !!
Wij hoorden zelfs dat zij ons te dik vinden?!?!?! Zij moeten echt wel hondenbrokken in hun ogen hangen hebben, want wij zijn helemaaaaaaaal niet te dik, hooguit een beetje zeer goed uitgebuikt,;-) en dus hoeven wij ook helemaal NIET op dieet!!!
Onze bakjes zijn naar onze mening veel te snel leeg en dan moeten wij wel bij onze broers en zusjes kijken of er daar nog wat te rapen valt,........ maar tevergeefs.... ook zij hebben meestal alles al op, de naastenliefde is hier dus ver te zoeken !!
Wij hebben er sinds kort ook een grote speelkameraad bij gekregen ; ons halfzusje Junta is gewoonweg fantastisch ! zij komt lekker bij ons liggen en dan mogen wij in haar staart bijten en eraan trekken, wij mogen in haar oren bijten, over haar rug kruipen, soms zie je haar helemaal niet meer liggen en zie je alleen onze heilige achtvuldigheid!! ;-))))
Als je het ons vraagt : een puppie-leven is toch wel zalig en relaxed !
Of die lieve tweevoeters die voor ons zorgen er ook altijd zo over denken is natuurlijk een andere vraag.....;-)zij lijken altijd enorm druk bezig in ieder geval !
Als het even kan willen wij graag ten allen tijde geknuffeld worden, maar spijtig genoeg hebben ZIJ hier blijkbaar niet de hele dag de tijd voor ???
Misschien zoeken zij beter ook iemand om voor hun te zorgen, net zoals wij hen hebben om ons te verwennen..... :-)))??? Dat zou pas mooi zijn!!
Gisteren was het hier niet zo gezellig als normaal.... De dag was mooi begonnen met lekkere brokjes en vlees, maar even daarna kwam er een bezoeker met een grote geheimzinnige tas ??!
Die wou ons één per één even goed vasthouden en bekijken.
Nu zijn wij altijd wel te vinden voor een knuffel en wat vingerbijten, maar die bezoeker had blijkbaar iets helemaal anders in gedachten.....?? wij wilden naar goede gewoonte vol overgave spelen, maar zij haalde plots enkele, grote en dikke naalden uit haar tas ?? We snapten niet meteen de bedoeling, onschuldig als wij zijn ;-), en waren bij aanvang dan ook dan nog niet echt achterdochtig.
Maar plots kregen wij één na één zomaar ongevraagd twee prikken met die enge naalden !!!!! Nou, ze hebben het hier geweten !!!! het gehuil sneed door merg een been.
Op zich viel het eerste prikje eigenlijk best nog mee, die moest er blijkbaar voor zorgen dat wij geen vervelende ziektes krijgen ? nu ja....daar kunnen we nog mee leven, maar de tweede prik was veel gemener en die deed echt wel pijn !!!!
Onze mama vertelde ons later dat de dierenarts nu een chip in onze nek heeft geplaatst ??? Nu hadden wij al wel van "chips" gehoord maar wat dit nu weer voor doel had ?? Blijkbaar moet dat ding ervoor zorgen dat wij later veilig en wel weer terug bij onze respectievelijke baasjes terecht komen mochten wij ooit verloren lopen...
In onze ogen en naar onze bescheiden mening een totaal nutteloze actie dus : als rasechte Hovietjes gaan wij natuurlijk nooit bij onze baasjes weg, maar ja....wie vraagt ons nou wat ???..... Soms is een puppie-leven dus toch niet helemaal rozegeur en maneschijn !
Tot zover ons relaas van de afgelopen week...nu gaan wij nog lekker wat spelen!!
Dikke poot,
van de Magnificent Eight!!
Fotomodel !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten